سکوت

غــــفلت کرده ای مـــــــادر ...

پـــشت این قـــلب عـــاشق ،

فرزنـــدت آرام آرام جـان میسپارد ...

و تـــــو ،

فرامــوش کردن را به او نــیاموخته بــودی ... !!!

مانند هیزم های مصنوعی شومینه

.

میسوزم و پایان ندارم...

.
درد یعنی این...!!

ﻛﺴﻲ ﺻﺪﺍﻳﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ!!!

.

.

ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻢ ﺑﮕﻮﻳﻢ:

.

.
"ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ"...

هـی تـو مـن کـه زاده ی تـنـهایـیـم ، خـدا تـو را بـرای او نـگـه دارد... .

.

عُمریســـت در شــبِ چشم‌هـــات گیر انداخته‌ای دلــم را حالا پَرَم می‌دهـــی که برو....؟!

.

در خیالِ دیگری میرفتـــی و من چه عاشقانه کاسه ی آب پشتت خالی میکردم

.

چشمانم را به نابینایی میفروشم تا کسی را که دوست دارم با دیگری نبینم

.

بــــوی رفـتن مــی دهــی  عطـــر تـــازه ای خــــریــــده ای

.

دنیای من... "مجازیش" هم غمگین بود! .

تقویم دنیایم این سالها پرشده است از قرمز های بی دلیل …
اینجا که نباشی ، زندگی ام تا اطلاع ثانوی تعطیل میشود !

.

تمام زندگی ام را حراج کردم ولی او رفت و گفت : هیچ ارزانی بی علت نیست !

.

حواسم را پرت کرده ای …
آنقدر دور که دیگر یادم نیست “تو” رفته ای و “من” حواسم نیست !

.

لحظاتی وجود دارند که دراز کشیده ای و خیره به آسمان و یک چیزی مثل صاعقه وجودت را خالی میکند.
زیرلب میگویی : دیگه مهم نیست !

.

نمی توان هیچ کس را مجبور به انجام کاری کرد ، مجبور به داشتن حسی …

در نهایت به جایی می رسی که میفهمی هرکس دلیل خودش را دارد

و فقط میتوانی امیدوار باشی تا دلیل کسی بشوی و  دلیل کسی بمانی …

هر چه فکر میکنم هر چه به ذهن خود فشار می آورم

نمیتوانم حتی یک کلمه بر خلاف احساساتم بنویسم

اما حال هر طور که شده است میخواهم بنویسم ...

بنویسم که چقدر عاشقت بودم، هر ثانیه به یادت بودم

وقتی تو را می دیدم ، انگار دنیا مال من بود دیگر غمی نداشتم، تمام وجودم پر از تو بود

وقتی می دیدمت خودم را گم میکردم تا به خودم می آمدم تو با یک جمله

جوابم را می دادی: برو ، رهایم کن ... با این که هنوز عاشقت هستم

تو را می پرستم ، اما می گویم: گل خوش بویم بودی، دیگر خشکیدی

همه کسم بودی، دیگر برایم هیچکس نیستی، تک ستاره آسمانم بودی، دیگر نیستی

جایت ابرهای بارانی گرفته است و می بارد ...

ببخش اگر یک لحظه عصبی شدم آخر چگونه تو را فراموش کنم،

چگونه این همه عشق را از یاد ببرم ...

تو برایم عزیزتر از جانی، همانی که تا آخر عمرم در قلبم میمانی

چه مرا دوست داشته باشی چه نداشته باشی من تو را میخواهم و بس ...

گذشت و گذشت ... اما چه تلخ گذشت، ای روزگار دیگر

 چگونه میخواهی با چرخو فلکت ما را بچرخانی، ای روزگار

 دیگر چه میخواهی از جانم  من که هی غم بر دوشم میگذاری،

 غم هایی که دیگر من طاقت آن ها را ندارم، غم هایی که دارند

 زندگی را برایم سیاه می کنند، ای روزگار دیگر چه میخواهی از

 جانم من، منی که سرم در لاک خود بود و نمیدانستم عشق و

 عاشقی چیست؟ روزهارا اینطور برایم پشت سر هم چیدی که

 با یه چشم به هم زدن با تمام وجود دل باختم و دیوانه ی او شدم،

 ای روزگار اگر نمیدانستی که من به او نمی رسم چرا او را سر راه

 من قرار دادی؟ که حال از نبودنش زندگی اینطور برایم سیاه شود .....!!

تا که ميخواهم از اين عالم دلتنگي رها شوم ، انگار که ميخواهم از اين دنيا جدا شوم !
مگر آنکه يک آدم سر به هوا شوم ، تا در آن لحظه بي نفس ، بي هوا شوم !.

.

.

دلم خوش بود به اینکه مال منی ، به اینکه همه جا همیشه با یاد منی
نه فکر میکردم راهم اشتباه است ،نه حس میکردم عشقی دیگر در راه است با تمام وجود حس میکردم

تنها تویی در قلبم که به من لحظه به لحظه نفس میدهد

.

.

تو بی وفایی و من بی خبر از همه جا ، تو رفته ای و من همچنان اشک میریزم اینجا
فکر نکن عاشقت هستم ، فکر نکن التماست میکنم که برگردی
بی خیال نمیتوانم به دل خودم هم دروغ بگویم::
 "عاشقتم هنوز"

.

.

هر چه رفتیم و رفتیم ، از این رفتنها به چیزی جز حسرت نرسیدیم ، که آخر رسیدیم به راهی که حتی بن بست هم نبود ، و آنجا او دیگر مال من نبود
نه به فکر این بودم که گذشته های تلخ دوباره تکرار شوند ، نه فکر میکردم که شاید روزی دوباره تنها شوم
دلم گرفته و هیچ حسی به زندگی ندارم ، شاید این شعر خودم را هم دیگر نخوانم

خدا حافظ گل مریم گل مظلوم و پر دردم؛ نشد با این تن زخمی به آغوش تو بر گردم؛

نشد تا بغض چشمات رو به خواب قصه بسپارم؛ از این فصل سکوت و شرم غم بارون رو بردارم

.

.

اگه گفتم خداحافظ، نه اینکه رفتنت ساده است نه اینکه می­شه باور کرد دوباره آخر جاده است

خداحافظ واسه اینکه نبندی دل به رویاها بدونی بی تو و با تو همینه رسم این دنیا

.

.

ﻣــﯽ ﺩﺍﻧـــﯽ ﺍﮔـــﺮ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﺗﻮﺭﺍ ﺁﺭﺯﻭ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺑﺮﺍﯼ ِ ﺑـﯽ ﺁﺭﺯﻭ ﺑﻮﺩﻥ ِ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺘـــ ! ﺷــﺎﯾـــــﺪﺁﺭﺯﻭﯾــﯽ ﺯﯾﺒـــﺎﺗــﺮ ﺍﺯ ﺗـــ ــــﻮ ﺳــﺮﺍﻍ ﻧﺪﺍﺭﻡ ...

.

.

خدايـــــــــــــــــــــــــــــا!

 

بردار دستــــــــــت را از روي اســــپـــيــس!

 

بـــس نيســــت اينــــ همـــه

 

فـــاصلــ ــــــ ـــــــــ ـــ ــــــ ـــــ ـــــ ــــه

گاهی وجود تو را کنار خودم احساس میکنم

اما چقدر دلخوشی خوابها کم است ؟!

مسافر بی بدرقه من اینقدر بی صدا رفتی که از وداع جا ماندم باز به غیرت چشمانم که آبی پشت سرت ریختند

.

.

این روزها با کی میخندی وقتی تو گریه میسوزم

.

.

زمـان همـه چیـز را حـل می کنـد امـا انگـار سـاعـت دنیـا … خـواب اسـت

.

.

سه آرزوی قشنگ عاشقانه : بی من نباشی بی تو نباشم بی هم نباشیم

.

.رعد و برق هارت و پورت است چیزی در دل ابر نیست جز اشک جز باران .

. بارون داره هدر میشه بیا با من قدم بزن دلم داره پر میزنه واسه تو و قدم زدن وقتی هوا بارونیه دلم برات تنگ میشه باز نمیدونی تو این هوا چشات چه خوشرنگ میشه

.

.

باران را دوست دارم چون بی منت از آسمان پاکش بر زمین میریزد و بی منت تکیه گاه شبهای تنهاییم خواهد شد

 اینکه چقدر از آنروز ها گذشته ، یا اینکه چقدر هر دویمان عوض شده ایم، یا اینکه هرکداممان کجای ِ دنیا افتاده ایم… اصلا مهم نیست.. ! باز باران که ببارد ، هر وقت که میخواهد باشد ، دلم هوایت را میکند

.

.

غمگــین و خــسته اَم… دلــم یکــــ هــوای بارانــی مــیخــواهد و یکــــ شـانـه بــرای گـــریه کــردن و یکـــ گــور پــــدری که نثار دُنیا و تـمـام مُــتعلقاتش بُکــُنم … .

بغض های مرطوب مرا باور کن این باران نیست که می بارد صدای خسته ی قلب من است که از چشمان آسمان بیرون می ریزد.

یادت را از من نگیر … بگذار من هم مثل سهراب بگویم : دلخوشی ها کم نیست

زنده باد لبخندی که باعث میشه به همه توضیح ندی چقدر حالت داغونه

من سرم درد میکند برای “دعواهایی” که با هم “نکردیم” لعنتی ، چقدر مهربان رفتی !

میگویند زمان طلاست اما من چشیدم دروغ میگویند ، زمان آتش است ثانیه به ثانیه اش میسوزاند و تا به شعله ات نکشد نمیگذرد

ﺧﺪﺍﯾﺎ...

ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺣﺮﻓﻬﺎﯾﻢ...

ﺑﻮﯼ ﻧﺎﺷﮑﺮﯼ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ...

ﺍﻣﺎ ﺗﻮ...

ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺏ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻭ ﺩﺭﺩ ﺩﻝ ﺑﮕﺬﺍﺭ...

خدایا من گناهی نکرده بودم که اینک قلبی شکسته در سینه دارم
گناه من چه بود که بازیچه دست این و آن بودم
هر که آمد بر روی قلبم پا گذشت و رفت و حتی پشت سرش را هم نگاه نکرد!
خدایا چرا در این روزها باید در حسرت عشق و محبت باشیم ، عشقی که تو در وجود همه قرار دادی و احساسی که همه بتوانند عاشق شوند !
خدایا نمیدانم میدانی در این زمانه همه با احساس عشقی که به آنها دادی قلبها را میشکنند و خیانت میکنند
خدایا نمیدانم میدانی که عشقی که تو آفریدی دیگر آن زیبایی و وفاداری را ندارد؟
خدایا نگاهی کن به عاشقان واقعی ، ببین حال آن ها را ، بگو که چه بر سر عشق آمده ؟

چه شد؟؟؟

چرا دوستت دارم گفتن هایت یکباره فرو نشست؟ 

چرا حالا تنهایم! 

چرا آن چیزهایی که خواستیم نشد؟ 

چرا آرزوهایمان بار سفر بست؟ 

چرا لبانی که همیشه میخندید، دیگر نمیخندند؟ 

چرا قول هایمان فراموش شد! 

نوازش هایمان، روزهای باهم بودنمان ،

چرا فراموش شد؟ 

و چرا چرا چرا...... 

جواب همیه این چرا ها رو تو میدونی! 

وقتی که یک رابطه تمام میشود ، بزرگترین درد آدمی این ست که درگیر میشود

آیا آن طرف هم در تمام این روزها ، ماه ها ، سال ها به آن روزهای خوب فکر میکند ؟

آیا او هم در حجم وسیع خاطرات غرق میشود ؟ آیا او هم آهنگ های همیشگی را گوش می دهد یا نه دیگر طبع ش تغییر کرده ؟

آیا او هم وقتی پا بر سنگ فرش آن خیابان معروف که میگذارد یاد خیلی چیزها میوفتد ؟

آیا او هم هنوز همان سیگار همیشگی را میکشد ؟ آیا او هم شماره تلفن مرا از حفظ است یا نه ؟

آیا او هم بایگانی عکس های قدیمی دارد یا که نه ؟

آیا آیا آیا آیا آیا ... این سوالات است که مثل خوره روح آدمی را می جودو بعد آدمی دیگر آدم سابق نمیشود آدم سابق نمیشود نمیشود نمیشود... ...

دلگیرم

از دنیآ و روزگآرش

از بی کسی هآ و سکوت هآ!

این منم که اینگونه خسته ام

منی که همیشه خوب بودم و خندآن

منی که خنده هآیم مثآلی بود به مثآل ضرب المثل!

نمی توآنی بفهمی و البته عجیب هم نیست برآیم!

چون “تـو”، “من” نیستی!

پس لطفا قضآوتم نکن...

کنار ِ پنجره سیگار می کشید … خسته بود ….

آنقدر خسته که یادش رفت بعد از آخرین پُک ،

سیگار را به پایین پرت کند … نه خودش را … ...

رسم زندگی این است روزی کسی را دوست داری و روز بعد تنهایی به همین سادگی

او رفته است و همه چیز تمام شده مثل یک مهمانی که به آخر می رسد

و تو به حال خود رها می شوی چرا غمگینی ؟ این رسم زندگیست پس تنها آوازبخوان... ...

وسعت درد فقط سهم من است باز هم قسمت غم ها شده ام

دگر آیینه ز من باخبر است که اسیر شب یلدا شده ام من که بیتاب شقایق بودم همدم سردی یخ ها شده ام

کاش چشمهای مرا خاک کنید تا نبینم که چه تنها شده ام

.

راهم را گم کرده ام در جاده های زندگی! به خیال یک همسفر تنها نشسته ام ،

چقدر خوش خیال است قلبم! هر راهی را میروم تنهایی با من همسفر است ،

به هر دری میزنم درهای زندگی بر رویم بسته است! احساس خستگی میکنم،

یک قلب شکسته با یک دنیا امید و آرزو دنبال خودم میکشانم در این جاده های زندگی !

کسی دلسوز من نیست ، انگار همچنان باید رفت . رفت تا به آخر دنیا رسید! و بعد با کوله باری از آرزو از زندگی جدا شد!

عشق ،خانه قلبم را گم کرده است، قلبم درهایش را بر روی کسی باز نمیکند! میترسد دوباره بیچاره شود ،

در کوچه پس کوچه های غم آواره شود! میترسد در آتش عشق بسوزد اما کسی نباشد که این آتش را خاموش کند!

از عشق دلهره دارم ، از عاشق شدن می هراسم! هر که آمد همسفرم شد ، روزی رفیق نیمه راه شد!

هر که آمد همدمم شد ، روزی بلای جانم شد! او که آمد فدایم شود ، قلبم را قربانی کرد !

او که آمد برایم بمیرد ، احساس را در وجود کشت و برای کسی دیگر مرد!

به خیال یک همسفر راه زندگی را میروم ، به خیال اینکه یک همسفر باوفا پیدا میشود همچنان تنها میمانم! ...

جای تو در قلبم نیست ، در زندان غمها نمان که اینجا جای ماندن نیست!

ارزش تو بالاتر از قلب شکسته ی من است

، برو که قلب من سرپناه خوبی برای تو نیست دیگر کار من از عاشق شدن گذشته است ،

دیگر کسی به من نگاه نمیکند، در خزان سرد زندگی ام کسی به انتظارم نمی نشیند!

برو که ماندنت یعنی حسرت ، حسرتی برای روزهای خوشبختی !

در قلب من نمان که اینجا کویری بیش نیست ، اینجا نمان که غمها از قلبم رفتنی نیست.

دلسوز من نباش که دلم مدتهاست سوخته است ،

با چشمهای گریان به من نگاه نینداز که چشمهای من به سوی تاریکی خیره است!

درد های من یکی دو تا نیست ، قلب من خدا را دارد ، تنها نیست!

به قلب من نیا که پرنده در قفس آواز غمگینی میخواند، زندان قلبم تاریک است،

پنجره در دل دیوار شعر آزادی میخواند! با تنهایی وفادارم ، به تنهایی خیانت نمیکنم ،

می مانم با تنهایی زیرا میدانم که همیشه با من وفادار خواهد ماند! ...

و بعد از آخرین دیدارمان
.
.
 تو نیز یادش داری؟
تنها من ماندم و فانوسی از خاطره ها در کنج پنجره اتاق
هر لحظه دود میکند و میسوزد
و میسوازند تا اندکی گرم شود
این روزها تمامم میلرزد از این همه نبودنت

باز هم غم عشق و ناله جدایی در من فغان كرد

نمی دانم آیا آب عشقی پیدا خواهد شدكه این آتش را در من خاموش كند

گر این آب پیدا نشد این آتش در من چه خواهد كرد مرا خواهد سوزاند

تعمیرگاهی باید ساخت از آغوشت
برای وقت هایی که حالم بدجور خراب است …

همیشه فکر می کردم غم انگیزترین غروب
غروب زندگیست
ولی تازه فهمیدم هیچ غروبی غم انگیزتر از دوری تو نیست

دلتنگی یعنی
فاصله ای که با هیچ بهانه ای پر نمی شود !

من نمیتونم بخوابم چجوری تو خوابه خوابی
میشه عاشقت بمونم ؟ چه سوال بی جوابی

من فراموشت نکردم تو فراموشم که کردی
این همه واسه تو مردم تو یه بارم تب نکردی

عمر این روزا کوتاست خوشی همین دورو براست
هر چی غصسست مال من خنده ها مال شماست

کاش میدونستی چقدر تو دلم جات خالیه
دیگه باورم شده زندگی یه بازیه

من و شرمنده نکن ... من و شرمنده نکن
نه دیگه بیشتر از این من و بازنده نکن ...

تو کجایی که ببینی چه سیاهه روزگارم
دل به هیچکسی ندادم با اینکه تو رو ندارم

من از این زمونه سیرم شاید این روزا بمیرم
تو قشنگ تر از همیشه من همون جوون پیرم

خدایا خسته ام ... از این زندگی ... از این دنیای به ظاهر زیبا ...

از این مردم که به ظاهر صادق و با وفا ...

خسته ام ... از دوری ...از درد انتظار از این بیماری نا علاج خسته ام

از این همه دروغ و نیرنگ خسته ام ...

آری پروردگارم از این دنیا خسته ام از آدم هایش

از دروغ هایش از نیرنگ هایش خسته ام ...

پس کو صداقت و محبت چرا اندکی محبت در میان دل مردم نیست چرا قطره ای از

عشق در چشمان بنده هایت نیست همش دروغ پیدا است همش نیرنگ پیدا است ...

دیگر دست محبتی در میان مردم نیست

دیگر عشقی پاک و مقدس در میان مردم نیست سفره ی دل مردم همش دروغ

است ... به ظاهر پاک و صادقانه است ... ای خدایم ای معبودم خسته ام ... کو

زندگی پاک و مقدسانه ... کو دست عشق و محبت ... کو سفره ی وفا و

صداقت ...همه رفته اند و نیرنگ مانده است من خسته ام ...از این همه

بی وفایی ...از این همه درد انتظار ...از این همه حسرت ... از این همه اشک ... از این

همه ناله و فغان ... خسته ام ... آری ... خسته ام ... از دست خودم خسته ام از

دست این زندگی که برایم سیاه بختی آورده است خسته ام ...

از دست همه خسته ام...

از دست روزگار بی معرفت از دست  مردم بی معرفت ... ای خدایم دیگر از

زندگی سیرم ... از خودم سیرم ... از دنیا سیرم... ای خدایم گوش کن صدایم ...

من خسته ام...

خدایا کمکم کن خیلی وقته تنهام